BANA SENİ GEREK SENİ

Bugünlerde herkez yüzünü çevirmiş senden, başkalarına yönelmiş. Kimileri yok saymış seni, kimileri unutup hatırlamaz olmuş. Hatırlamamak için aklını bir sürü şeyle doldurmuş. Seni aklından geçirmeyerek, başkalarını dilinden düşürmez olmuş.

Başkasını almış, diline gözüne, yüreğine. Seni değil kendini yalnız bırakmış. Elbet sen en yücesin. Bir tek sen yoktan var eder, var olanı bir tek sen yok edersin.

Şüphesiz sen;
Teksin. Kusursuzsun. Kuvvetlisin. Adaletlisin. Rızık verensin. Temizsin. Güvenilirsin. Koruyucusun. Bilensin. En iyi duyan ve görensin. Şifa verensin. Kolaylaştırıcısın. Merhametlisin. Affedicisin. Ferahlatıcısın.
Sen bizi seversin. Biz ne kadar, nankör ve yüzsüz olsakta sen bizi affedersin.
Şüphesiz en övülmeye layık olan sensin. Herkez varsın başkasını sevsin başkasını övsün dursun. Biz senden geldik ve elbette sana döndürüleceğiz. Herkez istediğini alsın. Bana seni gerek seni.

Aşkın aldı benden beni bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü bana seni gerek seni
Ne varlığa sevinirim ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum bana seni gerek seni

Aşkın aşıklar öldürür aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur bana seni gerek seni
Aşkın şarabından içem Mecnun olup yola düşem
Sensin dün ü gün endişem bana seni gerek seni

Sufilere sohbet gerek Ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leyla gerek bana seni gerek seni
Eğer beni öldüreler kulum göğe savuralar
Toprağım anda çağırır bana seni gerek seni

Cennet dedikleri ne ki bir kaç köşkle birkaç huri
İsteyene ver onları bana seni gerek seni
Yunus-durur benim adım gün geçtikce artar ödüm
İki cihanda maksudum bana seni gerek seni