BİR GÜN BENDE ....

Çünkü üniversite öğrencisinin daha sosyal, daha hareketli aksiyon insanı olması gerektiği kanaatindeydim. Harekete geçmeyip, önüme konulan sindirilmiş hazır malzemeleri tüketerek sıradanlaştırmaktan başka ne katabilirdi ki.  4 yıl boyunca öğreneceğim bir yığın fizik bilgisi benim için bonus değeri taşımıyordu.

İlk önce satrançla başladım, sonra kitaplara fazlaca vakit ayırır oldum, ama kendimi hala pasif hissediyordum.

Ve bir gün internette ADD (Atatürkçü Düşünce Derneği) sitesini görünce, eksiğim bir sosyal topluluğa üye olmakmış gibime geldi.

Hemen üye olma linkine tıklayıp, üye bilgi formunu doldurmaya başladım fakat formun sonuna geldiğinde 2 tane referans istediklerini gördüm, olmadı. Üye olamadım.

Uzun zaman sonra internette tanıştığım bir arkadaş kendisinin üye olduğunu referans olabileceğini söylemişti ama o zaman da hevesim kalmamıştı.

Ve bir gün ADD'nin binasının önünden geçerken (oturduğum eve çok yakındı) 'CUMHURİYET GENÇLERİNİ ÇAĞIRIYOR !' ilanını gördüm. Bu sefer gidip üye olasım geldi. (Sanırım slogan beni biraz gaza getirdi.)

Hemen içeri daldım, merhaba filan... derken üye olmak istediğimi söyledim. Daha önce internetten başvurmak istediğimi, referansım olmadığı için kayıt olamadığımı söyledim. Karşımdaki kişi referansın hala şart olduğunu söyledi.

Ama sonra her gün akşamları saat 4-5 gibi orada toplandıklarını, istersem toplantılarına katılabileceğimi ve 1- 2 ay sonra toplantıya katılanların bana referans olabileceğini söyledi.

Bende düşünürüm deyip çıktım. İlk önce gitsem, bir hafta sonra samiiyet kursam ya da bir kız tavlasam referans alırdım diye düşündüm sonra saçma geldi bu fikir. Tabi daha saçma gelen her akşam her akşam  toplantı yapmak oldu. Sanırım o kadar da sosyal(!) değilim :) Vazgeçtim.....

Ve 2 yıl sonra yani bu ergenekon terör örgütünün deşifre edildiği tarihlerde, nasıl bir beladan kurtulmuş olduğumun farkına vardım.

Demek ki referans istemeler filan boşa değildi. Yok gel iki ay aramızda geçir, şartı... Kafanı iyice bir karıştırır seni kendimize benzetebiliyorsak, olur demekten başka birşey değildi diye düşünüyorum şimdi.

Zaten bu iki yılda ADD'den iyice soğumaya başlamıştım. Halkın hepsi cahilmiş gibi tepeden bakan yandaşları, dini ögelere son derece soğuk ve sert tavırları bu derneği bana itici bulmaya yetmişti.

Evet ne yazık ki bu dernek ve yan ürünleri olan dernekler, eylemleriyle tam bir darbe hazırlığı içindeymiş. Ki bunuda gördük, cumhuriyet mitinglerinin planlayıcısı ve aksiyona dönüştürücüsü olan bu dernek ve diğer uzantıları, halkın çok önemli bir kısmının Atatürk sevgisini kullanarak, laiklik üzerinden demagoji yaparak, o zaman tam bir kargaşa ortamı çıkarmışlardı.

Akp'nin bu mitinglere mitingle cevap vermesi durumunda gerçekten, felaket denecek tam bir çatışma hali meydana gelebilirdi. Şükür ki olmadı. Zaten Abdullah Gül Cumhurbaşkanı olduktan sonra çok ılımlı bir dil kullanması da ülkedeki çatışmasızlık durumunu destekliyor. Gül geldi, ama ne ülke elden gitti,  ne karşı çıkanlarada hiçbir yasaklama ve ya ayrımcılık yapılmadı.

Şimdi bütün temennim bu terör örgütünün tamamının ifşa edilmesi ve kökünün kazınması. Türkiye çok uzun zamandır demokrasiyi benimsemiştir. Ve Atatürkçü'lerin de bir çoğu dahil, halkın hiçbir kesimi ne bir darbe ne de saltanat istemiyor.

Artık bu dikta özlemi çeken kesimlerin hiçbir yandaşı kalmamıştır. Ama insanların korkuları ve inançları üzerinden demagoji yaparak, bunu gerçekleştirmeye çalışıyorlar.

Ama buna bu ülke izin vermeyecektir.

DEMOKRASİ KAYITSIZ, ŞARTSIZ MİLLETİNDİR !