AŞKA İNANDIĞIM İÇİN SEVMEK İSTEMİYORUM

Tam çocukken başladı bende. Erkek olmanın farkına varmam da aşık olmamla başladı sanırım. Bir bakış, ilk görüş, neden yok, lüzum yok, engel yok, bilmek yok... O anda sadece aşk var. Filmlerde bile olmayan ve şarkılarda anlatılamayan...

Pek çoğu sever, aşkın tokadını yer, içine ağlar sonra inkar eder: "Aşk yalan, Aşk yok, Aşk sahte, Aşk kötü, Aşk acı..."

Oysa ilk kısmı ne güzeldi, elini tutmak, gözlerinin içinde kaybolmak, dudaklarında alevlenmek, bağrında serinlemek, dizinde dinlenmek, her nefeste tatlı bir yudum gibi onu içine çekmek, hayallerinde onunla yaşamak, rüyalarında onunla olmak... Onu sevmek, seyretmek, dokunmak, hissetmek, kıskanmak, onun için çıldırmak ve hatta onun için acı çekmekten bile apayrı bir haz duymak...

Bu kadar his, zevk ve acının kaynağı da olmaz. Aşık olurken bir nedenimiz yoktur. Ne güzellik, ne zenginlik, ne saygınlık, ne masumluk... Hiçbirinin yokluğu engel değildir aşka. Severken sebep aramadığımız gibi, unutmak için çare de bulamayız hemencecik... Acıtan bir süreçten geçmeden, vazgeçemeyiz, unutamayız çoğu zaman...

Yaşadım bende herkes gibi, bir kez de değil üstelik ama inkar etmedim "Aşk yok" diye ve yerleştirdim akılımın bir köşesine, "Dikkat aşk çıkabilir" her köşeden, sakın sevme sebepsizcesine...

Görmedim, duymadım, bilmiyorum ama inanıyorum "Aşk" denen duyguya... Aşıkken;
Ona dair hayallerim kadar,
Hayallerimin genişliği kadar,
Gözlerini düşündüğüm kadar,
Gözlerinin derinliği kadar,
Kalb atışlarım kadar,
inanıyorum ve biliyorum gerçekten var aşk denen bir duygu ama...

Ama biliyorum ki kavuşamamak da var, istenmemek hatta sevilip de istenmemek, sevip de anlaşamamak, kıskandırılmak, aldatılmak, yok sayılmak da var. Ve bütün bunlara rağmen bir anda vazgeçememek, aklının yarısını onda bırakmak var.

Daha önce birkaç kere oldu, bitti ama zordu. Olmasın istiyorum bir daha, bu yüzden. Arıyorum yine birşeyler ama aşk değil bu sefer.

Artık bir kıvılcım görünce kaçıyorum, yoğurdu üfleyerek yaşıyorum hayatı biraz da... Ama memnunum da hala tam tanıyamamış olduklarım yerine kendimi düşünüp, kendimi sevmekten. Onları düşünüp kaybetmişken, kendimi düşünüp kazanıyorum şimdilerde...