Yılmaz Barış | Dijital Pazarlama & Kişisel Blog

Eğitim etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Geçen hafta Sosyal Medya Uzmanlığı kursuna başladık. İlerleyen zamanlarda nasıl seyreder bilmiyorum ama ilk hafta bitimi itibari ile iyice ısınmaya başladım.

Sosyal medya uzmanlığı benim son 1-2 yıldır dikkatimi çeken ve istediğim bir işti. Mezun olduktan sonra Adwors sertifikasını da alıp bu işi yapmayı düşünüyordum. İnternet reklamcılığı programı üyeliğine de bu nedenle kayıt olmuştum.

Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi'nin İşkur ile anlaşmalı olarak düzenlediği kurs toplamda 600 saat ve bu alanda en geniş içeriğe sahip ve Sosyal Medya Uzmanı olan kişinin birlikte çalışacağı webtasarım, grafik tasarım gibi alanlarda da genel bir bilgi birikimi edinmesini sağlayacak düzeyde bir müfredata sahip.

Kursa katılan arkadaşların geneli üniversite mezunu ve pek çok değişik bölümden katılım var. Fizikçi olarak benim bölümümle de Sosyal Medya arasında pek yakınlık kuramayanlar da yok değil hani :) Derslere FSM üniversitesinin Haliç kampüsünde giriyoruz. Sabah ve akşam grubu var. Başvururken sabah grubu yazmış sonra pişman olmuştum ama sabah grubu yoğun olduğu için akşam grubuna almışlar beni de :)

Twitter hocamızdan kurs bitimine kadar düzenli kullananların 20.000 takipçili hesapları olabileceği sözünü de aldık. Twitter hesabımı 4 yıl kadar önce açmış olsam da ilk başlarda çok ısınamadığım ve pek aktif kullanmadığımdan az sayıda takipçim vardı. Tabi yüksek takipçili hesap için yeni ve dikkat çekici farklı bir profil oluşturmayı planlıyorum.

Derse gelen hocalarımız da sosyal medya alanında aktif olarak görev yapan kişilerden. Dersler genel olarak zevkli geçiyor. Sadece hocalar değil bizim de bilgi birikimiz olduğu için etkileşim yüksek. Şu anda başka üniversiteler de benzer kurslar açmış durumda ilgilenenler araştırabilir.

Bu kursa işsiz olarak başvurduk ve 150 kişiden kursu tamamlayıp yapılacak olan sınavda en yüksek puanı alacak 35 kişiye istihdam garantisi veriliyor. İşkur desteği olarak uzunca bir müddet de işverenler işveren payı ödemesinden muaf tutulacak. Tabi kurs sonunda önüme asgari ücret konulursa yapacağım şey freelance olarak çalışmak olacaktır.

Kursa edindiğim bilgi birikimini de yeni açacağım sosyal medya blogumda da paylaşacağım.
(yakında : sosyalmedyal.com )

Diploma mezuniyet karikatür, niye kıvırıp da veriyorsun

Şimdi mezuniyet garip bir duygu. Yok yani yaşamışlığımdan değil de öyleymiş gibi geliyor. 7 yıl süründükten sonra şu önümüzdeki hafta bütünleme sınavları ile mezun olabilirim sanırım.

Garip duygular içerisindeyim, sürekli olarak 18 yıllık eğitim hayatımın her safhasında girdiğim sınavlardan birine giricem ve geçersem fakülteden mezun olucam. Ama şurası da var ki hiç heyecanlandırmıyor beni. 7 yıl mapus yatıp çıkmış adamdan farkım yok aslında ama dışarının da içeriden hiç farklı olmadığı bir mapushane. Demir parmaklıkların olmayıp, bir tebeşirle çizgi çizilip buradan dışarı çıkmayacaksın denilen bir yer.

Ve nihayet çıkabilirim, bakın hala net konuşamıyorum çünkü 4 yılı bitirdiğimde dönem başı 5-6 dersim vardı. Ve her sene bu yıl bitecek umuduyla başlardım, bitebilirdi de, ama bitmedi. Her dönem sadece 1 ders, 2 ders böyle gıdım gıdım ders vere vere mezuniyete dayandım. Yani her aldığım yaz okulunda sadece1 ders geçsem bile 1,5 yıl önce mezundum.

Yalnız işin garibi mezun olmak hayatımda farklı bir sonuç da yaratmayacak. Kademe filan atlamıyorsunuz, sadece dikenli bir yolda yürürken takıldığınız bir çalıdan uzun uğraşlar sonucu paçanızı kurtarıp belki daha büyük dikenli çalıların da olduğu aynı yolda ilerlemeye devam ediyorsunuz sadece. En kötü tarafı da bu kadar diken battıktan sonra bir tane bile gül alamamış gibi hissediyorum. Soruyor insan kendine gül de yoksa işin içinde bu kadar çabalamak yırtınmak niye?

7 yıl çok uzun bir zaman, bayağı da uzun hem de... Kendime bir bakıyorum şöyle de 7 yıl önceki ben'den hiçbir eser yok gibi. Ne bedenim aynı, ne hayallerim, ne korkularım, ne sevdiklerim, ne sevmediklerim. Kendimden bu kadar uzaklaşmışım ama gene de bir arpa boyu yol alamamışım gibi...

Saçlarımda son 3 yıldır 4-5 tel beyaz saç var ama içim çok daha köhnemiş gibi. Heyecan yok, herşeyden öte. Çünkü beklediğiniz hiçbirşey gerçekleşmeyip bu kadar hayal kırıklığı yaşadıktan sonra hayat felsefesi değişiyor insanın. "Herşey olacağına varır" diyerek geçiyorum, herşeyden...

Ama güzel bir felsefedir tavsiye ederim. Herşey olacağına varır, siz sadece yapacağınızı yaparsınız, gerisini bırakırsınız kaderinize... ve eğer istediğiniz gerçekleşmezse, olması gereken buydu dersiniz. Çünkü gerçekten öyledir, neredeyse hayatımızdaki herşey irademiz dışında gerçekleşir. Bazı seçimlerimiz hayatımızı kökünden değiştiriyor olsa da bütün seçimleri doğru yapsak bile kötü bir rüzgarın bizi alıp savurmasına engel olamayız...
(Edit : Bitti amk, mezun oldum)
Kıssadan hisse şu kardeşlerim, Benim bu 4 yıllık okul nasıl geciktirile geciktirile 7 yılda bittiyse işte herşey de böyle olup bitiyor, siz canınızı sıksanız da sıkmasanızda... İyi şey ve kötü şey farketmiyor, bitiyor. Siz rahat olun ve iradeniz dışında gerçekleşen olumsuz gerçeklerle canınızı sıkmayın, mutluluklar sona eriyor diye üzülmeyin. Olacaksa olacaktır... Bu yazımıza özel olarak kutsiden gelsin parçamız , geçer (üniversiteye başladığım yıl piyasaya çıkan, albümünden)

4 yıl yeter de artar bile. Yıllardır canımızı çıkardınız, hiç gereksiz yere yıllarca okula git gel yapıyoruz. İşimize yarayacak birşey öğrensek eyvallah ama hepsi teranadan zımbırtılar... 4 yıl dolunca öğrencinin eline vereceksin diplomasını gidecek, uzatmanın esprisi yok.

Tam 2005 Eylülünde kaydolmuştum bu okula 16 yaşındaydım ve şimdi 23 yaşındayım ama hala kurtaramadım yakamı. Sürekli bitecek diye bırakmaya bırakmaya bu günlere geldik ama sanki kedinin fare ile oynadığı gibi bizimle oynuyorlarmış gibime geliyor. Diplomaya her yaklaştığımız yıl az az dersten geçebiliyoruz. Öğrendiğimiz limit nerede işe yarayacak derken mezuniyet olayında karşımıza çıktı. Diplomaya sürekli yaklaşıyoruz ama bir türlü ulaşamıyoruz.

Birinci dönemki 3 dersin ikisinden bıraktılar. Ama şöyle bir saçma yönü var. 3 hafta kala Edirne'ye gitmiştim geçen finallerde. 3 hafta boyunca çalıştığım dersten küfreder gibi not verdi hoca ki ben buraya yazmaya utanıyorum. Sonra 1 hafta çalıştığım dersten 1 puan ile bıraktılar ki dersi 6. alışımdı ve anlamadığım için bir türlü bakmadığım son derse de son gece baktım sadece ve son gece birkaç saat baktığım dersi geçtim. Hem de CC den daha büyük bir not ile.

Bir arkadaşım 2 yıldır sadece 2 dersi vermek için gitgel yapıyor. Başka biri 3 ders için aynı durumda. Ve tuvalet kağıdı kadar işimize yaramayacak dersler için ömrümüzü yiyorlar. Benimle birlikte üniversiteye girenlerin kimi evlendi, kiminin çocuğu bile oldu.

Bizim sınıf 50 kişiydi 50 de ikinci öğretim vardı. Bizim sınıftan 35 kişi mezun oldu, 2 si araştırma görevlisi oldu diğerleri dershanede öğretmenlik ve daha da basit işlerde çalışıyorlar. Bellboy olan , kredi kartı satan, çağrı merkezinde çalışanlar var. 600-700 liraya ücretli öğretmenlik yapanlar var.

Yani ikisi hariç hiçbiri bu bilgileri kullanmıyor. Biz bu bölüme geldiğimizde ilk 100.000 deydik. Sonraki yıllar 130 bin 200 bin derken barajı aşan gelmeye başladı ve artık barajı aşan bile gelmiyor. Gelmesin de zaten. Diplomalı amele yetiştirmekten başka bir işe yaramıyor Fen Edebiyat fakülteleri artık. Şu saatten sonra öss tercih kılavuzuna fizik yazanın da beynine tüküreyim.

Fen Edebiyat fakültesi okuyan bir öğrenci genel kültürünü arttırmak dışında hiçbirşey kazanmayacaktır ki bizim bölümde o da yok. Hocalar kendini kandırıyor, bu bölümlerin amacının akademisyen yetiştirmek olduğunu söyleyerek. Kim akademisyen oluyor arkadaş? İşsizler ordusuna amele yolladığınızı hala göremiyor musunuz?

Boğaziçi üniversitesinin fizik bölümü tanıtım bölümünde bile iş bulma konusunda şunlar yazıyor :
"Bir Fen bölümünden mezuniyet sözkonusu olunca, ilkönce
akla akademik kariyer gelir. Ancak, bir önceki soruda da vurgulandığı
gibi, fizik eğitiminin geliştirdiği analitik düşünme becerileri,
birçok değişik iş alanlarında gerekli olduğundan, fizik mezunları
–kişisel eğilim ve yeteneklerine göre– farklı alanlarda görulebilmektedir."

Hangi farklı alan lan? fizikte iş yok, amele yetiştiriyoruz biz desene şuna sen. Ne iş olsa yaparım abi diye iş arayacak diplomalı güruh. Analitik düşünme yeteneği kazandırdığını iddia ediyorlar bölümün. Düz mantık kuramaz hale geldim lan, ne analitiği...

2 gr vicdanı, mantığı olan hoca öğrenci bırakmaktan zevk almıyorsa fen edebiyat fakültesi öğrencisini sepetler, yollar. Kimsenin yıllarını boşuna içip tüketmez.

Ömrümüz piç oldu bu bu okulda, okul bitsin diye haftalar öncesinden işi gücü bırakıp ders çalışmaya gidiyorum. 1,5 ay çalışıp, 1 ay sınavlar için Edirne'ye gidiyorum. Geçen sene Mart ayından beri 7-8 bin lira kazandım ama kenarda tek kuruşum yok şuan. İstanbul'da kazandığımı okula harcıyorum.

Defalarca illallah dedirtiyorlar adama. Bu bölümlere başka adam gelmesin diye her lafı açıldığında tekrarlıyorum, tekrarlayacağımda.

Özellikle bizim bölüm bu öğrencinin yıllarına sıçma konusunda, işin bokunu çıkarmış vaziyette. Amele çıkarmak için 7 yıl üniversite okutturuyorlar. Kendileri kapmışlar köşe başlarını, şimdi keyfini sürüp öğrencinin hayatıyla oynuyorlar.

Sürekli öğrenciyi suçlarken % 90 ının hiçbirşey ürettiği yok. Hiçbirşey! Oturup ellerindeki kağıdı tahtaya kopyalayıp, başını sonunu değiştirdikleri hiçbir işe yaramayan makaleleri bile çıkarmaktan aciz pekçoğu. Kendi içlerinde kadrolaşıp, belli görevlere gelip maaşlarını arttırmaya çalışıyorlar sadece. Ama öğrenci çalışmıyor, öğrenci tembel, öğrenci kalmayı hakediyor oluyor. Önce şunu sorsun o hocalar şimdi kendilerine. Ben amele yetiştirme dışında ne başarabildim? bu alanda ne ürettim?

İlk vize sınavım Yoğun Madde Fiziği ii

Geçtiğimiz bir iki yıl boyunca yaptığımız anlaşmalar sonucu onlarca ülkeye vizesiz olarak seyahat edebilme hakkına sahip olduk, vize derdinden kurtulduk. Yalnız hala şu üniversitelilerin vize stresine bir çözüm bulunamadı.

Üniversiteye ilk başladığım yıl, vizelere girerken stresin "S" i yoktu. Dersler lisedekinin aynı gibi geliyordu ve hatırladığım kadarı ile herkes ders çalışırken biz pansiyonun etüt salonunda benim büyük boy silgimle şişe devirmece oynuyorduk.

Sonraki yıllar stres baş gösterdi ve yıldan yıla arttı. 7. yılımda had safhada tabi ki. Daha önceleri hiç iplemediğim vize sınavlarında artık arkamızda ayı bağırıyor. Öyle ki artık 2 hafta kala sınavlara hazırlanmaya başlıyoruz.

Doğrusu bizim fakülte vizeleri beklenenden bir hafta öne çekti. Önümüzdeki pazartesi Edirne'ye gidecektim ve vizeler başlamadan 2 hafta önce hazırlanmaya başlamış olacaktım. Fakat bu pazartesi fakültenin web sayfasını ziyaret ettiğimde sınav tarihlerinin açıklandığını ve sadece 2 hafta kaldığını gördüm, pazartesiden bugüne de işlerimi toparlayabildiğim kadarı ile toparlamaya çalıştım. Yarın sabah erkenden de Edirne'ye gidiyorum.

Üç sınava giricem ve toplam 3 günde bitecek, sadece 3 ders var. Yıllar yılı derslerim fazla biriktiği için hepsine yeterince çalışamamaktan şikayet eder, kaldığım derslerin bahanesi olarak bunu görürdüm. Şimdi ise bu kadar dersle bile başa çıkmakta zorluk çekiyorum. Yıllar yılı onlarca vize sınavından sadece sınav öncesi bir 10-15 dakika bakmayla 30-35 almışken şimdi 2-3 hafta çalışarak 40 ortalamayı tutturma telaşına düşüyorum. Yalnız hocalarda pek insaf kalmamış, bunu birinci dönem tekrardan gördüm. Hepsine burdan selam çakıyorum.

Normalde pek küfür eden biri değilim ama sınav haftaları ağzımdan bol bol küfürlü cümleler dökülüyor. Kendime engel olamıyorum. Sinir hastası biri gibi oluyorum derslerden konu açılınca. Tüm cehaletim ve aptallığımın üzerimde olduğu bir zamanda tercih yaptığım bir ÖSS sınavı sonrasında 7 yılımı 7ler bitirdiler.

Bildiğiniz gibi fizik bölümünde okuyorum. Hocalar bölümün işinin akademisyen yetiştirmek olduğunu bahane ediyorlar fakat 100 kişiden bir iki kişinin alıcağı kadro için diğer 98 kişiyi de öpüp okşuyorlar.

Ki zaten benim kesinlikle akademisyen olmak gibi bir düşüncem yok. Ne yapmayı düşünüyorsunuz derseniz, şu anda okulu bitirmekten ötesini düşünmekte zorlanıyorum ama genede var aklımda bir şey.

Mezun olan kader arkadaşlarımdan yalnızca ikisi akademik kadroya girdi, geri kalanlar dershanelerde sürünüyor, cüzi fiyatlara ücretli öğretmenlik yapıyorlar, polis olan var, bellboy olan var, çağrı merkezinde çalışanlar, kredi kartı pazarlayanlar var. Ve bu arkadaşlarımın yaptığı işlerinde hiçbirininde bu böümde aldığımız bilginin bir kullanım alanı yok.

Son olarak şunu eklemek istiyorum: Fizik okumayı düşünen bir tanıdığınız varsa derhal kafasına sert bir şaplak indirin.

Başörtüsü yasağı bitiş sinyallerini veriyor, yıllarca tartışılan, ülke gündemini meşgul eden bu yasak nihayet sona ermek üzere.

90'lı yılların ilk yarısında birkaç üniversitede olan başörtüsü yasağı YÖK'ün isteğiyle diğer üniversiteler için bir "model" olan İstanbul Üniversitesi'nde de uygulanmaya başlamış ve yasak daha sonra tüm üniversitelere yayılmıştı.

Nitekim şimdi de birkaç üniversitede olan başörtüsü örtünebilme özgürlüğü YÖK'ün talimatı ile İstanbul Üniversitesi'nde de serbest bırakıldı.

Şimdi ise yasağın kalkış sürecindeyiz ve üniversiteler üçer beşer bu yasağı kaldıracak, siyasi ortamda buna son derece müsait ki günümüzde yasağın temsilcileri olan CHP'nin bile yasağı savunacak gücü yok.

İlk başlarda "dini simge" denilerek karşı çıkılan başörtüsüne sonrasında "siyasi simge" denilerek bahane tutturulmaya çalışılmıştı ve son olarak da "geleneksel değil"denilerek başörtüsünün serbest bırakılması geciktirilmeye çalışılıyor.

Ama bu süreçte gözden en çok kaçan ve bir o kadar önemli olan ve ülkede ciddi anlamda bir kaosun önüne geçen şey "yasaktan mağdur olan kesimin" konuyu hukuk yoluyla, demokratik yollardan çözmeye çalışmış olmasıydı. Yasakçıların "yargı, yürütme, yasama" tüm köşeleri ele geçirdiği size hayat hakkı tanımadığı bir ortamda sorunu uzlaşma arayarak çözmeye çalışmak.

Oysa bu kadar müslümanın yaşadığı bir ülkede böylesine bir yasak çok daha ciddi bir kriz çıkabilir, klişeleşmiş ifadesiyle, kan gövdeyi götürebilirdi. Ama dindar kesimin bu soğukkanlı tutumu, sorunu ülkeye zarar vermeden çözmeye çalışması nedeniyle böyle bir durumla karşılaşmadık.

Ülkemizin tarihinde en belirgin şekilde hafızalara kazınan ve ileride nefretle anılacak olan bu yasağın "üniversitelerde bitmesi" ile tartışma ileride kamu görevlilerinin başörtüsü kullanımındaki serbestliğe kayacak. Kamuda hizmet verenlere yönelik olan bu yasağın ne zaman biteceği konusunda bir tahminim yok ama şundan eminim ki, kesinlikle ilki kadar uzun olmayacak.

Bu yıl kpss ye girecekken düşündüm, lise düzeyinde mi girsem yoksa lisans düzeyinde mi, yoksa oluyorsa ikisine birden mi

girsem diye... Sonra okulun bitmeme durumunu da göz önüne alarak lise düzeyinde girmeye karar verdim.

Malumunuz sorular çalındı ve bu nedenle öğretmenlik için yapılan sınav iptal edildi ki diğerlerinin de iptal edilmesini bekliyorum. Şu yukarıdaki tabloyu ilk gördüğümde, sorular bu yıl çok kolaymış zannettim, lakin öyle değilmiş,varmış işin içinde bi çapanoğlu, hatta çapanoğlu sürüsü, daha doğrusu : "ocağı" ...

İlk önce cemaat çalmıştır dendi, hatta bir karalama kampanyası yürütüldü bu yönde. Ancak cemaat çalabilir, yapabilir, edebilir diye... Ama ben hiç inanmadım olayı cemaatin yaptığına. Cemaatin böyle birşey yapmayacağının yanı sıra dereceye yüzlerce kişinin girmesi suçun oldukça salak bir grup tarafından da yapıldığını ortaya çıkarıyordu.

Olayı eğer birkaç kişi yapıp sonra soruları satsa, bu kadar kişiye ulaşana dek, mutlaka duyulur sınav yapılmadan ortaya çıkardı. Bu daha kontrollü bir birileri tarafından yapıldığının bir göstergesidir aslında... ve yukarıdaki kpss'nin gurur tablosu (!) Bu kişilerin biraz da salak olduğunu gösteren önemli bir etken ki soruların hepsini cevaplamaya hırs yapmışlar...

Ve sonunda olayı yapan çete ortaya çıktı, yöneticiler hep "reyizzzz" diye ortalıkta dolaşan hergeleler... Bu işi onların yapabileceğine inanırdım ama bu kadar aptalca hareket hareket etmelerini de beklemezdim hani... Elbette olayı tüm ülkücü geçinen kişiler yapmamıştır, genellemeden kaçınmak istiyorum ama sınav sonuçları da olayın içine ne kadar büyük bir kesimin girdiğini gösterir nitelikte...

Şimdi eğitim sınavının yanı sıra diğer sınavlar da iptal edilmezse çok büyük bir haksızlık olur. Pek çok kişinin hakkına girilir, emeği boşuna gider.

Sonuç olarak : "Hedef turan, Rehber kuran" aha da size önceki bir yazım ulan...

Bu hafta sınavlar için birkaç günlüğüne Edirne'ye gittim. 2,5 ay sonra bir öğrenci evine tekrar girmiş oldum.

Sınav haftasından düzen olmayan öğreni evinde yemekler cidden sorunlu olabiliyor, benim gibi bir aşçınız yoksa :)

4,5 yıl süren edirnedeki öğrencilik maceramda çok mekan değiştirdim, pek çok değişik kişiyle kaldım. Ama düzgün yemek yapana çok az rastladım. Kimi hiçbirşey beceremez, kiminin bildiği bir iki yemek vardır, hep aynısını yapar.

Makarnayı makarnalıktan çıkaranlar, ne hale geleceğini bile bile yaptıkları kıçı kırık hazır çorbayı bile karıştıramayacak kadar tembel olanlar, her seferinde pilavın ve mercimek çorbasının dibini tutturanlar. Nohutları, fasülyeleri ya hamur ya da taş gibi yapanlar.. Yemeklerin kötü olması o kadar da koymaz bana ama en büyük zevklerimden biri olan kahvaltı kötü hazırlanmışsa... :[

Öğlen yemek yemem, akşamları da bazen abur cuburla geçiştiririm ama kahvaltıya oldukça önem veririm, kahvaltı yapmadan ders çalıştığım pek nadirdir.. Kahvaltı vardır ya da yoktur, sabahları benim için mesele odur.

Kahvaltıda ise ana yiyecek ya patatestir ya yumurta ya da patatesli yumurta. Bunlara her ne kadar bekar yemeği, öğrenci yemeği filan dense de bunları bile beceremeyen bir dünya kişi tanıdım. Yağ kızarmadan patatesi tencereye koyanlar, patatesi yağlı hamura çevirenler, yumurtayı karıştırmakta acizlerin altı yanmış veya üstü çiğ omletleri..

Hatırlıyorum bundan 2 yıl önce 3. sınıfta aynı evi paylaşmak durumunda kaldığım bir hıyar, adını verip hedef de gösteriyorum: Erdal Polat isimli bir arkeoloji okuyan bir dingil. Yumurtayı karıştırmaz ve üstü de pişmiyor diye bekletir bekletir altını yakardı. Hazır çorbaları karıştırmayacak kadar tembel olan kişi de oydu. Ve anlatılanları anlamayacak kadar salak olan da...

Gene aynı evdeki başka bir arkadaş, şimdi biyolojide yüksek lisans yapıyor, o da altı yanıyor diye üstünü çiğ bırakırdı. Ona da bir türlü karıştırmayı öğretemedik...

Kendimi övmek için söylemiyorum ama hani yaptığım yemekler güzel olmuştur, çünkü yemeği yaparken, nöbetçilik başımdan düşsün mantığıyla değil, yapılanları insanların yiyeceği düşüncesiyle yapmışımdır hep...

Ama hamur işlerine tövbeliyim... Bir ara poğaça yapmayı denedim. Yoğurmaya başladığımda hamur elimden sanki hiç çıkmayacakmış gibi geldi sonra hamur kıvamını bulunca ellerimi kuratrdım verdim fırına... Fırından çıkınca gerçekten oldukça güzel görünüyordu ve tadı da çok güzeldi, yumuşacık mükemmel bir poğaça fakat... Yaklaşık bir dakika gibi kısa bir süre içinde yumuşacık poğaçalar hemen taş kesildiler... İki tepsi de öyle oldu... Bu olduğunda 2. sınıftaydım ve ondan sonra bir erkek halimle kadın hamuruna el sürmemeye karar verdim...

Fotoğraftaki resim: Birkaç ay önce dönem sonunda evde tüp bittiğinde sucuklu yumurtayı fırında yaptığımın resmidir.

Geçen İstanbul'dan birkaç arkadaş geldi. Ev arkadaşımın mahalleden ve dershaneden arkadaşları. İkiside Boğaziçi Üniversitesi'nde hazırlık okuyorlar... Birisi uluslararası ilişkiler, diğeri uluslarası ticaret...

Elemanlar Öss'de ilk 1000'ne giren kısımdan oluyor, hani ben zamanında ilk 100.000 deydim galiba... İnsan ilk boğaziçi diye duyunca kendini ezik hissetmiyor değil hani... Bir de bizim yan sokaktaki komşu vardı... Adamın oğlu benim girdiğim yıl 2005'de sayısal 11. si mi ne olmuştu... Fem dershanesinin gazeteye verdiği 'ilk 100'deki öğrencilerimiz' reklamını yırtıp cebine koyan adam, ben dükkandayken cebinden çıkarıp göstermeye gelmişti...

Eve bizim sınıftan başka bir arkadaş da uğramıştı. Boğaziçinde okuduklarını söylediğimde.. 'Hadi ya bunların da bizim gibi iki gözü, iki kulağı varmış ya..' cinsinden bir espiri yaptı... (aslında bu konu üzerinden çok espiri yapıldı da öyle blogda yazınca pek komik olmaz düşüncesiyle es geçiyorum)

Boğaziçili olunca tabi durum bizimkinden farklı oluyor... Birisi sabancıdan diğeride amerikalı bir firmadan burs alıyormuş... Amerikalı firmadan burs alan arkadaş, toplam iki yerden ve aylık olarak toplam 1200 TL burs alıyor, sabancıdan alan arkadaşın bursu ise sınıfta kalması halinde bile kesilmiyor.. kaç yılda bitirebilirse artık... Neyse bu burs muhabbetini burada keselim. BÜ'lünün bursu TÜ'lünün çenesini yorarmış... :)

Bir de elemanlar hazırlıkta kalıcaz galiba diyorlar... Dersler ağırmış ve sınavlar da çok kötü diyorlar... Başka bir elemanla tanışmışlar.. Adam zamanında Öss 50. olmuş... ve hazırlık sınıfını 3 yıl kaldıktan sonra 4. yılda geçmiş.. İnsan yuh diyor hani içinden...

Ama öyle aslında üniversiteye gelince çok farklı bir ortama giriyorsunuz ve bu derslere farklı şekillerde yansıyabiliyor.. Lisede dersleri vasat olup da üniversitede coşan ya da lisede çok iyi olup da üniversitede batan çok kişi gördüm... 5 yıllık tecrübe konuşuyor...

Neyse üniversite muhabbetleri bitmez... Aranızda liseli varsa tavsiyem iyi çalışsın.. marka bir üniversite tutturmaya çalışsın.. Yoksa bizim gibi üzerinde tü fizik yazan bir diplomayı tutuşturuverirler eline... hoş daha onu bile alamadık ya neyse.