Bu ülkenin çoğunluğu, bir grup azınlığın elinde yıllarca 2. sınıf insan muamelesi gördü. Çok da eski değil üstelik, 5-6 yıl öncesine kadar gördük, yaşadık. Ordudan, devlet kurumlarından, hastanelerden kovuldu da bir çöp tenekesine tekme atmadı bu millet. Yeri geldi eylem de yaptı, haykırdı acısını kendilerini birbirlerine zincirledi ama yine de terör estirmedi kendi ülkesinde. Ve kovulduğu binaların hepsine girmeyi de bildi. Birilerinin kendi kalesi sandığı binaların kapılarını açtırdılar tek tek...

Ve şimdi bazıları çıkıp bütün bu yenilmişliğin acısını saldırarak, kin kusarak çıkartmaya çalışıyor. Yıkıyor, yakıyor hakaret ediyor... Çirkeflik yaparak bir şeyler elde etmeye çalışıyor. Zamanında birilerinin sarıkızla, ayışığıyla, yakamozla, eldivenle, balyozla bile yapamadıklarını şimdi insanları sokaklara dökerek yapmaya çalışıyorlar.

Bir meydanda bir araya gelince kendilerini dev aynasında görüyor, ellerindeki telefonun tuşlarından kendi büyük(!) destanlarını yazdıklarına inanıyorlar. Kullanıyor ve kullanılıyorlar... Kendi yarattıkları bu küçük ve yalan hikayenin başrol oyuncusu olduklarına inanıyorlar. Bunlar Taksim'i Tahrir zannediyorlar...

Devrim! diye haykırıyorlar da bilmiyorlar... Devrimi gerçek halk yapar ve bu halk devrimini zaten yaptı.

Şimdi hala sokaklarda bağırıp, çağırıp, yıkıp dökerek, huzursuzluk ve kaos ortamı yaratarak iktidarı elde etme hevesinde olanlar varsa: Onlara iyi geceler, mutlu rüyalar...