Bir blogcu vardı, iki yıl filan yazdı, sonradan bıraktı yazmayı ama blogu hala duruyor yerinde. Takip ettiğim ve tarzını sevdiğim kişiler arasındaydı. Uçandepik desem tanıyanlarınız muhakkak çıkar. Diğer blog yazarları gibi onun içinde kafamda bir profil resmi çizmişliğim vardı tabi...

Dün Facebooktaki bir linke yanlışlıkla tıklayınca daha önceden bağlantısını kurduğum gmail listeme bağlandı ve listemdekilerin facebook hesaplarını önüme serdi, arkadaş önerisi olarak. O hemen dikkatimi çekti. Eskiden blogger nicki ile kullandığı facebook hesabını, şimdi gerçek(!) ismi ile kullanıyordu.

Profilinde hemen birşey dikkatimi çekti: ilişki durumu, bir kız arkadaşı ile ilişkide görünüyor ki geyik olsun diye yapmıştır diye geçerken, kendisinin ve diğer kızın arkadaş listesindeki lezbiyen kızlar oldukça şaşırttı. Kendisinin "eşcinsellik" kavramına yumuşak baktığını biliyordum ama olaya sadece insani açıdan eşcinsel hislere sahip insanların dışlanmaması tarzında yaklaştığını düşündüğüm için yadırgamamıştım.

Ama eşcinsel ilişki için arkadaş arayan lezbiyenleri arkadaş listesine eklemek gibi marjinal bir destek vereceğini hiç düşünmemiştim. Facebook profilinde gördüğüm kişi gibi biri olabileceği aklıma gelmezdi pek. Ki şu blogda da dini eksenli yazılar da yazan birinden bunu görmek oldukça garip ?

Kısacası kafamda çizdiğim profilden oldukça uzak bir tipmiş, peki ya diğerleri onlarda mı öyle ki...

Ya da ben. Sizler... Oradan nasıl görünüyorum acaba ?

Başörtüsü yasağı bitiş sinyallerini veriyor, yıllarca tartışılan, ülke gündemini meşgul eden bu yasak nihayet sona ermek üzere.

90'lı yılların ilk yarısında birkaç üniversitede olan başörtüsü yasağı YÖK'ün isteğiyle diğer üniversiteler için bir "model" olan İstanbul Üniversitesi'nde de uygulanmaya başlamış ve yasak daha sonra tüm üniversitelere yayılmıştı.

Nitekim şimdi de birkaç üniversitede olan başörtüsü örtünebilme özgürlüğü YÖK'ün talimatı ile İstanbul Üniversitesi'nde de serbest bırakıldı.

Şimdi ise yasağın kalkış sürecindeyiz ve üniversiteler üçer beşer bu yasağı kaldıracak, siyasi ortamda buna son derece müsait ki günümüzde yasağın temsilcileri olan CHP'nin bile yasağı savunacak gücü yok.

İlk başlarda "dini simge" denilerek karşı çıkılan başörtüsüne sonrasında "siyasi simge" denilerek bahane tutturulmaya çalışılmıştı ve son olarak da "geleneksel değil"denilerek başörtüsünün serbest bırakılması geciktirilmeye çalışılıyor.

Ama bu süreçte gözden en çok kaçan ve bir o kadar önemli olan ve ülkede ciddi anlamda bir kaosun önüne geçen şey "yasaktan mağdur olan kesimin" konuyu hukuk yoluyla, demokratik yollardan çözmeye çalışmış olmasıydı. Yasakçıların "yargı, yürütme, yasama" tüm köşeleri ele geçirdiği size hayat hakkı tanımadığı bir ortamda sorunu uzlaşma arayarak çözmeye çalışmak.

Oysa bu kadar müslümanın yaşadığı bir ülkede böylesine bir yasak çok daha ciddi bir kriz çıkabilir, klişeleşmiş ifadesiyle, kan gövdeyi götürebilirdi. Ama dindar kesimin bu soğukkanlı tutumu, sorunu ülkeye zarar vermeden çözmeye çalışması nedeniyle böyle bir durumla karşılaşmadık.

Ülkemizin tarihinde en belirgin şekilde hafızalara kazınan ve ileride nefretle anılacak olan bu yasağın "üniversitelerde bitmesi" ile tartışma ileride kamu görevlilerinin başörtüsü kullanımındaki serbestliğe kayacak. Kamuda hizmet verenlere yönelik olan bu yasağın ne zaman biteceği konusunda bir tahminim yok ama şundan eminim ki, kesinlikle ilki kadar uzun olmayacak.

Futbolla ilgilenmeyen garip erkekler, evet artık onların içine beni de ekleyebilirsiniz. Yıllardır futbola ve diğer spor branşlarına ilgi duymuyorum.

Futbola çocukken hastaydım, galatasaraylıydım, ve takımım için avazım çıktığı kadar bağarabilir, yeri gelince kavga edebilir ve hatta ağlayabilirdim de... ki Galatasaray-Arsenal maçı sırasında sinirden ve maçtan sonra da sevinçten ağlamıştım. ( 22 yılını doldurmak üzere olan hayatımda ilk 6-7 yılı istisna olarak alırsak toplam ağlama sayım el parmaklarım kadar yoktur heralde)

11-14 yaşlarım futbol ve basketbol oynamakla geçti. Daha sonrasında izleyici kesimde yer aldım genelde...

Lise hayatımda sadece beden dersleri ile sınırlı kaldı. Üniversite 1. sınıfta iyi kötü gene 10 küsur maç yapmışlığım olsa da sonrasında toplam 10 taneyi bulmamıştır.

Bu yıl dünya kupasındaki hiçbir maçı izlemedim, milli maçları izlemedim, lig başlayalı bırakın maçı, tekrar görüntülerini bile izlemedim. Cep telefonuma gelen maç sonuçları ve kulak misafiri olduğum futbol muhabbetleri de olmasa futbol hayatımdan çıktı diyebilirim.

Peki neden böyle oldu? Neden futbolu artık sevmiyorum, ilgimi çekmiyor ?

Çünkü anladım ki futbol eskiden anladığım gibi birbirine kardeş gibi düşkün adamların diğerleriyle olan mücadelesi değilmiş. Bir takımdan, ezeli rakibine geçmek, on yıllık oyuncuyu bir maçta silmek profosyonellikmiş. Milli takıma yabancı oyuncu, hoca almak çok doğal birşeymiş.

Futbol, benim eski sığ, muhafazakar çocukluğumda kaldı. Ben futbolu öyle bilirdim, trilyonlar verilse takım değiştirilmez zannederdim.

Oysaki futbol insanların tutkularından para kazanılan bir sektörmüş sadece. Spor, sevgi, barış, kardeşlik hepsi hikaye imiş. Başkanlar sadece işadamı ve takımlar, futbolcular, teknik hocalar sadece alınıp, satılan birer maldan ibaretmiş.

Taraftarlar sadece müşteri, başka bir deyişle her biri yolunacak birer kazmış. O amigolar, toplulukların başkanları takımı en çok sevenler değil, götüne en çok iti kopuğu takan çete liderleriymiş.

Anladım ki futbol bir rüyaymış ve ben o rüyadan uyanmışım . Milyarlarca insan uyurken, milyonlarcasının uyanıp da yalnız kalmamak adına uyuyor numarası yaptığı bir dünyaymış burası sadece...

Pek çok üniversitede yeni öğretim dönemi geçen hafta açıldı. Kimilerinde ise çoktan açılmıştı. Kaşarlanmış bir üniversite öğrencisi olarak, yeni başlayan arkadaşlara tavsiyelerde bulunmazsak olmaz tabi...

Ama şimdi daha önce yazdığım yazıları da tekrar tekrar yazmak istemiyorum hani ve onun için ilk önce geçen sene hazırladığım şu yazıya yönlendiriyorum sizi: Üniversiteye Yeni Başlayanlar İçin Hazırlık Rehberi Bu yazıda neredeyse herşey mevcut...

Bunların yanısıra oldukça eğitici olduğunu düşündüğüm iki videolu paylaşımımız vardı:
İBRET-ÜL VERSİTE ile YEMEKTEYİZ ÖĞRENCİ EVİ

Üst sınıftaki kardeşlerimiz için ise geçen seneden bir bağlantı paylaşalım :KANKALARLA YENİDEN BULUŞMAK

Yeni yılda herkese başarılar, Allah hepimize ders çalışabilmeyi ve derslerimizden geçmeyi ve benim de artık şu okuldan mezun olabilmemi nasip etsin. Amin.