Archive for Aralık 2009

Home Archive for Aralık 2009

Geçen İstanbul'dan birkaç arkadaş geldi. Ev arkadaşımın mahalleden ve dershaneden arkadaşları. İkiside Boğaziçi Üniversitesi'nde hazırlık okuyorlar... Birisi uluslararası ilişkiler, diğeri uluslarası ticaret...

Elemanlar Öss'de ilk 1000'ne giren kısımdan oluyor, hani ben zamanında ilk 100.000 deydim galiba... İnsan ilk boğaziçi diye duyunca kendini ezik hissetmiyor değil hani... Bir de bizim yan sokaktaki komşu vardı... Adamın oğlu benim girdiğim yıl 2005'de sayısal 11. si mi ne olmuştu... Fem dershanesinin gazeteye verdiği 'ilk 100'deki öğrencilerimiz' reklamını yırtıp cebine koyan adam, ben dükkandayken cebinden çıkarıp göstermeye gelmişti...

Eve bizim sınıftan başka bir arkadaş da uğramıştı. Boğaziçinde okuduklarını söylediğimde.. 'Hadi ya bunların da bizim gibi iki gözü, iki kulağı varmış ya..' cinsinden bir espiri yaptı... (aslında bu konu üzerinden çok espiri yapıldı da öyle blogda yazınca pek komik olmaz düşüncesiyle es geçiyorum)

Boğaziçili olunca tabi durum bizimkinden farklı oluyor... Birisi sabancıdan diğeride amerikalı bir firmadan burs alıyormuş... Amerikalı firmadan burs alan arkadaş, toplam iki yerden ve aylık olarak toplam 1200 TL burs alıyor, sabancıdan alan arkadaşın bursu ise sınıfta kalması halinde bile kesilmiyor.. kaç yılda bitirebilirse artık... Neyse bu burs muhabbetini burada keselim. BÜ'lünün bursu TÜ'lünün çenesini yorarmış... :)

Bir de elemanlar hazırlıkta kalıcaz galiba diyorlar... Dersler ağırmış ve sınavlar da çok kötü diyorlar... Başka bir elemanla tanışmışlar.. Adam zamanında Öss 50. olmuş... ve hazırlık sınıfını 3 yıl kaldıktan sonra 4. yılda geçmiş.. İnsan yuh diyor hani içinden...

Ama öyle aslında üniversiteye gelince çok farklı bir ortama giriyorsunuz ve bu derslere farklı şekillerde yansıyabiliyor.. Lisede dersleri vasat olup da üniversitede coşan ya da lisede çok iyi olup da üniversitede batan çok kişi gördüm... 5 yıllık tecrübe konuşuyor...

Neyse üniversite muhabbetleri bitmez... Aranızda liseli varsa tavsiyem iyi çalışsın.. marka bir üniversite tutturmaya çalışsın.. Yoksa bizim gibi üzerinde tü fizik yazan bir diplomayı tutuşturuverirler eline... hoş daha onu bile alamadık ya neyse.

Bastırılmış cinsellik kavramı, bizim toplumumuzda oldukça sık kullanılır ve bunun nedeni de gerçekten cinsellik dürtümüzü bastırmamızdır. Yani sık kullanılması abartıdan değildir, en azından tam olarak...

Bir de bastırılmış dinsellik kavramı ile tanıştık geçen yıl. Ayşe Arman ile Nihal Bengisu Karaca'nın sohbetinde bastırılmış cinsellik konusundan geçiş yapılarak elde edilen bu kavram da oldukça konuşuldu tartışıldı. Her ne kadar cinsellik kadar yoğun olmasa da içindeki dine yönelme isteğini bastıranlarımız da az değil.

Ama biz sadece bu dürtülerimizi değil, pek çok isteğimizi bastırıyoruz ki aslında pek çok yerde bastırmamız da gerekiyor. Mesela düşünsenize hiç bastırılmamış sınırsız bir cinsellik yaşanan dünyanın halini... Ama bu hisleri bastırma olgusunu da dengede tutabilmek gerek.

Benim üç paragraftır giremediğim ve yazmak istediğim asıl konu ise bastırılmış aşklarımız.... Diğer iki kavramla kafiyeli olsun diye buna da bastırılmış hissellik diyelim.

Kimimiz pek çok kez sever, aşık olur, kimilerimiz ise az ya da tek sefer. Aşık olmayan var mıdır bilemiyorum... Aşık olduğumuzda bu durumu bir şekilde dışa yansıtırız. Pozitif ya da negatif olarak davranışlarımıza akseder bu. Kimi zaman ilan-ı aşk eder, kimi zaman bastırırız. Kalplere gömülür aşk. Ama etkileri her zaman gösterir kendini...

Peki neden bastırırız aşklarımızı? Neden gömeriz kalbimize? Hep farklı bir sebep varmış gibi görünse de aslında nedeni tektir. Görünen neden kimi zaman cesaret edemeyişimizdir, sorsanız ölüme altayacak kadar cesur olan biz, seni seviyorum diyemeyecek kadar korkağızdır. Kimi zaman da beğenmediğimiz, farklı bulduğumuz ya da tarzımıza uymaya birine aşık olduğumuzu kısacası herhangi bir sebeple yanlış kişi diye tanımladığımıza aşık olmuşuzdur.

Aslında gerçek sebep her zaman egomuzdan kaynaklanır. Ya reddedilirsem, ya küçük düşersem, ya sıkıcı gelirse, ya göründüğü gibi değilse... Sorun hep egomuzun incinmesi korkusudur. Çünkü hep 'önce can sonra canan'dır çünkü ilk olarak hep kendimize aşığızdır, karşımızdakine değil.

Ama bence aşklar da bastırılmalı bazen ve ezilmeli yılanın başı küçükken misali. Sonu olmayan yollara ya da çıkmaz sokaklara girilmemeli. Bitecek olana hiç başlanmamalı, zaman harcanmamalı, kimse incinmemeli, incitilmemeli, kırılmamalı..

Unutmalı, unutabilmeli ve unutulabilmeli kin tutmadan, nefret etmeden ve tatlı bir anı olarak bırakabilmeli bazen. Kalplere gömülmeli aşk, sandıklara kaldırılmalı...

Ve ezmeli yılanın başını küçükken, büyüse bile ezmeli, daha acımadan, daha fazla acıtmadan bitirilmeli, yok edilmeli, hissetmemeli.... Çünkü bazen gerçekten Romeo ölmeli...

Kaydol: Kayıtlar ( Atom )

BOĞAZİÇİ MUHABBETİ

BENİ KİM ALIR

NOEL BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUN !

OLDU DA BİTTİ MAAŞALLAH !

İMAJ ÇALIŞMASI

Bilge Adam Kursları

HEDİYE ! - İNTERNET ÇAPKINI T-SHIRT'Ü

ROMEO ÖLMELİ